Oxygenium dissolutum ad quantitatem oxygenii in aqua dissoluti refertur, plerumque ut DO notatur, et in milligrammatibus oxygenii per litrum aquae (in mg/L vel ppm) expressa. Quaedam composita organica sub actione bacteriorum aerobicorum biodegradantur, quae oxygenium dissolutum in aqua consumunt, et oxygenium dissolutum tempore restitui non potest. Bacteria anaerobia in corpore aquae celeriter multiplicantur, et materia organica corpus aquae propter corruptionem odoris nigrum faciet. Quantitas oxygenii dissoluti in aqua index est ad facultatem autopurificationis corporis aquae metiendam. Oxygenium dissolutum in aqua consumitur, et breve tempus requirit ad statum initialem restituendum, quod indicat corpus aquae facultatem autopurificationis validam habere, vel pollutionem corporis aquae non gravem esse. Alioquin, significat corpus aquae graviter pollutum esse, facultatem autopurificationis debilem esse, vel etiam facultatem autopurificationis amissam esse. Haec arctiore relatione cum pressione partiali oxygenii in aere, pressione atmosphaerica, temperatura aquae et qualitate aquae coniungitur.
1. Aquacultura: ad postulationem respiratoriam productorum aquaticorum curandam, monitorium in tempore reali contenti oxygenii, alarmum automaticum, oxygenatio automatica et aliae functiones.
2. Monitorium qualitatis aquarum naturalium: Gradum pollutionis et facultatem autopurgationis aquarum detegere, et pollutionem biologicam, ut eutrophicationem corporum aquarum, impedire.
3. Purgatio aquarum cloacarum, indices moderationis: cisterna anaerobica, cisterna aerobica, cisterna aerationis et alii indices ad effectum curationis aquarum moderandum adhibentur.
4. Corrosionem materiarum metallicarum in canalibus aquariis industrialibus moderare: Generaliter, sensoria cum ambitu ppb (ug/L) adhibentur ad canalisationem moderandam ut oxygenium nullum attingatur ad rubiginem prohibendam. Saepe in centralibus electricis et apparatu caldariorum adhibetur.
In praesenti, oxygenii dissoluti meter in foro vulgatissimus duo principia mensurae habet: methodum membranae et methodum fluorescentiae. Quid igitur inter haec duo interest?
1. Methodus membranae (etiam methodus polarografica, methodus pressionis constantis appellata)
Methodus membranae principiis electrochemicis utitur. Membrana semipermeabilis adhibetur ad cathodum platineum, anodum argenteum, et electrolytum ab exteriori parte separandum. Solet cathodus fere directe cum hac pellicula tangere. Oxygenium per membranam diffunditur ratione pressioni partialis proportionali. Quo maior pressio partialis oxygenii, eo plus oxygenii per membranam transibit. Cum oxygenium dissolutum membranam continuo penetrat et in cavitatem penetrat, in cathodo reducitur ad currentem generandum. Hic currentis directe proportionalis est concentrationi oxygenii dissoluti. Pars metri processum amplificationis subit ad currentem mensum in unitatem concentrationis convertendum.
2. Fluorescentia
Specillum fluorescens fontem lucis inclusum habet qui lucem caeruleam emittit et stratum fluorescens illuminat. Substantia fluorescens, postquam excitata est, lucem rubram emittit. Cum moleculae oxygenii energiam auferre possint (effectus extinguiendi), tempus et intensitas lucis rubrae excitatae ad moleculas oxygenii pertinent. Concentratio inverse proportionalis est. Differentia phasis inter lucem rubram excitatam et lucem referentialem metiendo, et eam cum valore calibrationis internae comparando, concentratio molecularum oxygenii calculari potest. Nullum oxygenium per mensurationem consumitur, data stabilia sunt, effectus fidus, et nulla interferentia est.
Ab usu pro omnibus analyzemus:
1. Cum electrodis polarographicis uteris, ante calibrationem vel mensuram calefac saltem per XV-XXX minuta.
2. Ob consumptionem oxygenii ab electrodo, concentratio oxygenii in superficie specilli statim decrescet, itaque magni momenti est solutionem agitare dum mensuratur! Aliis verbis, quia contentum oxygenii mensuratur consumptione oxygenii, error systematicus est.
3. Ob progressum reactionis electrochemicae, concentratio electrolyti perpetuo consumitur, itaque necesse est electrolytum regulariter addere ut concentratio confirmetur. Ut nullae bullae in electrolyto membranae sint, necesse est omnes cameras liquidi removere cum caput aereum membranae inseritur.
4. Postquam quisque electrolytus additur, novus cyclus operationis calibrationis (plerumque calibratio puncti zero in aqua sine oxygenio et calibratio inclinationis in aere) requiritur, et deinde, etiam si instrumentum cum compensatione temperaturae automatica adhibetur, prope temperaturam solutionis exempli esse debet. Melius est electrodum ad temperaturam solutionis exempli calibrare.
5. Nullae bullae in superficie membranae semipermeabilis per processum mensurationis relinquendae sunt, alioquin bullas ut specimen oxygenio saturatum legetur. Non commendatur ut in cisterna aerationis adhibeatur.
6. Ob causas processus, caput membranae relative tenue est, imprimis facile penetrabile in quodam medio corrosivo, et breve tempus habet. Res consumibilis est. Si membrana laesa est, substituenda est.
Summa summarum, methodus membranae est haec: error accuratius deviationi obnoxius est, tempus sustentationis breve est, et operatio difficilior!
Quid de methodo fluorescentiae? Ob principium physicum, oxygenium tantum ut catalysator in processu mensurae adhibetur, itaque processus mensurae fere caret ab impedimentis externis! Specillae altae praecisionis, sine cura, et melioris qualitatis fere neglectae sunt per unum vel duos annos post institutionem. Num vere nullae sunt vitia methodus fluorescentiae? Scilicet sunt!
Tempus publicationis: XV Kalendas Ianuarias, MMXXI